Publicatiedatum

23/09/2017

ISBN

978-94-92339-37-9

 20,00

Lopen op los zand

Auteur: Daniel Billiet Hilde Van Cauteren Erwin Steyaert Pazzi di Parole Hilde Pinnoo Ann Van Dessel

Niet met ons. Niet nu. Nu nog niet. We zijn er nooit op voorbereid en we kunnen het maar met moeite geloven. Laat staan er woorden aan geven. Pazzi di Parole schrijft ontroerend, onthutsend, droevig, grappig en altijd fijngevoelig over kanker. Omdat woorden troosten.

Vanaf de eerste aankondiging die de wereld even stopzet. Haar voeten zijn elkaar kwijt / en de dag spoort gehaast voorbij / alsof er niks aan het hart is. Iedere dag begint opnieuw met twijfel. In een droom / zie je de vijand in de spiegel lachen.

Er moet behandeld worden. Er moet hoop gehouden worden. Pralines uit Ispahan. Genezen en beteren, chemo en steriliteit. Van alles hier leef ik nog het meest. Verbeten trachten dokters en chirurgische messen de fout gespelde woorden in het DNA te corrigeren. En ondertussen duwt het boekenmeisje haar karretje de ziekenkamer in. Ze houdt van boeken én mensen. Wordt er geleefd van controle tot controle. Alleen ons lichaam kent de toekomst. Het zwijgt in alle talen.

De woordkunstenaars van Pazzi di Parole dichten rond de ziekte van onze tijd heen. Over leven met kanker. Over aanvechten en aanvaarden. Over woede en loslaten. Over sterven. Over afscheid nemen en achtergelaten worden. In al die gedichten klinkt warme menselijkheid door. Voor wie worstelt, in of aan het ziekbed. Maar ook voor wie puike gedichten wil lezen over een niet alledaags onderwerp.

Knipsel

Dikke tranen langs het glas

Ik zag mezelf zo graag als goede wijn
beter worden met de jaren. Volle body
veel karakter, lange afdronk. Ik ben
een dichter – ik leef van de metafoor.

Dat feest gaat niet door. Het K-label staat
op mijn vel. Maximum houdbaar tot niet eens
een jaartal. In maanden ben ik uitgeteld,
geen klassewijn, maar flets, als melk.

Steriel als eau de javel. Neen, dan toch
die eerste metafoor. Laat mij zijn als koppige wijn.
Geen dokter kent mijn eind, geen woekerende
cel. Ik wel. Straks kraak ik zelf de fles.

– Hilde Van Cauteren

Over de auteur

Pazzi di Parole, dat zijn Daniel Billiet, Erwin Steyaert, Hilde Pinnoo, Hilde Van Cauteren & Ann Van Dessel. Een dichtersgroep met een gezamenlijk doel: toegankelijke poëzie schrijven en verspreiden. De Pazzi komen regelmatig samen om gedichten te maken en elkaar feedback te geven. Ze komen ook met hun werk naar buiten: samen en apart, op podium en op papier. Alle Pazzi staan met beide voeten in de realiteit, en dat sijpelt regelmatig door in hun poëzie en hun engagementen. Wie hun verhaal wil volgen kan een kijkje nemen op pazzidiparole.com.

Recensies

  1. :

    (…) toen ik een aantal gedichten onder ogen kreeg, was ik diep onder de indruk van de toon en de kwaliteit. (…) Want de bundel is allesbehalve los zand, geen bij elkaar geveegde hoop gedichten. (…)

    Familie en geliefden van patiënten met kanker krijgen een belangrijke stem in het verhaal. De dichters zullen veel van hen gesproken of gekend hebben. Verwanten als nabestaanden, of als mantelzorgsters. Die sprakeloos op bezoek komen in het ziekenhuis, niet meer kunnen doen dan een kussen opschudden, of zelf ook helemaal uitgewoond worden door de ziekte. Alle gevoelens mogen er zijn. (…)

    De vijf dichters zijn er wonderwel in geslaagd ‘om kanker neer te schrijven’. Zij hebben een bijzonder document samengesteld, een monument opgericht voor velen. Zij beseften daarbij maar al te goed, dat kanker mensen sprakeloos en machteloos maakt.

    Eric van Loo, Meander